Gra: polski w 5 sekund

Cel: utrwalenie liter i głosek

Grupa docelowa: dzieci uczące się liter (SP.0, SP.1)

Materiały: 80 kart z literami (1-40) i obrazkami (41-80, ilustracje są autorstwa Wioletty). Dla początkujących można ograniczyć zestaw do podzbioru wprowadzonych liter / głosek.materiały

Karty do druku.

Zastosowania:

  • Gra „5 sekund”: karty do użycia w grze zamiast oryginalnych kart. W razie konieczności można zrezygnować z ograniczenia czasowego (tytułowe 5 sekund). Do tego zastosowania konieczna gra „5 sekund junior” lub własna jej wersja.
  • Kolekcja: gracze kolejno biorą karty ze stosu kart odwróconych pytaniami w dół, odkrywają i (w ograniczonym czasie) odpowiadają na pytania do pierwszego błędu. Wygrywa ten kto zbierze najwięcej kart, na pytania, z których poprawnie odpowiedział.
  • Pary: odnajdywanie par: litera – obrazek. Może być jako zabawa dla jednej osoby lub w formie gry dla większej liczby osób.
  • Alfabet: układanie (par) kart w kolejności alfabetycznej lub według danego wzorca, np. układu klawiatury. Dla jednej lub większej liczby osób (j.w.).

Zabawy wielojęzyczne

Poniżej znajdują się propozycje dwóch zabaw, które użyłam przy okazji zajęć  zerówki w terminie europejskiego dnia języków. Zabawy te mogą też być wykorzystane przy innych okazjach związanych z wielojęzycznością.

Imię w różnych alfabetach

Cel: uświadomienie istnienia różnych alfabetów

Dla każdego dziecka robimy wydruk jego imienia w różnych alfabetach (cyrylica, hieroglify, arabski i inne) do przerysowania lub kolorowania.

Panie Janie w różnych językach

Cel: rozpoznawanie brzmienia różnych języków

  • Dzieci słuchają różnych wersji językowych Panie Janie (najlepiej języki z którymi któreś z dzieci ma styczność, u nas były to: polski, niemiecki, angielski, francuski, hiszpański, i arabski).
  • Rysujemy tyle okręgów ile wersji językowych. W każdym okręgu symbol kojarzący się z tym językiem (np. flaga, zabytek, postać) oraz nazwę bohatera (najlepiej jak dzieci samodzielnie przepisują nazwy z kartek).
  • Jedno dziecko dostaje głośniczek, z którego puszczamy różne wersje językowe w losowej kolejności, a dzieci odgadują język i wchodzą do właściwego okręgu.
  • Głośniczek jest przekazany dziecku, które jako pierwsze wejdzie do odpowiedniego okręgu. Jeśli nikt nie odgadnie prawidłowo, prowadzący przejmuje głośniczek.
  • Ostatnie dwa kroki powtarzamy do znudzenia lub wyczerpania czasu. 😉 U nas trochę to trwało i było śmiesznie.

Zabawy samogłoskowe

Na zajęciach zerówki w pierwszej kolejności były wprowadzone samogłoski niebędące znakami diakrytycznymi, czyli A, E, I, O, U, Y. Poniżej zawarty jest opis zabaw do nauki i utrwalania tych samogłosek. Zabawy te były wykorzystane podczas kolejnych spotkań grupy. Dla starszych dzieci okazało się, że zabawa w pociąg też jest atrakcyjna.

Koło samogłoskowe

Materiały: kreda, podwórko, kostka samogłoskowa (zamiast oczek ma litery: A, E, I, O, U, Y)

  • przygotowanie: rysujemy duże koło kredą na asfalcie, podzielone na 6 pól, w które dzieci wpisują samogłoski
  • nauka: każde dziecko obchodzi koło w dowolnym kierunku i wymawia samogłoski, jeśli dzieci znają już samogłoski, można pominąć ten krok
  • powtórka w formie zabawy:
    • dzieci ustawiają się na dowolnych polach
    • kolejno rzucają kostką samogłoskową, wymawiają samogłoskę i przechodzą na odpowiednie pole
    • jeśli wypadnie litera z pola na którym dziecko stoi, to może ono rzucić ponownie kostką
  • wariantami w kolejnych rundach powtórki mogą być: skakanie na odpowiednie pola oraz wymawianie wyrazów zaczynających się lub zawierających daną samogłoskę

Pociąg samogłoskowy

Materiały: papier / karton, kredki, szarfy, dziurkacz, nitki

  • przygotowanie:
    • dzieci robią pary biletów i oznaczeń miejsc w pociągu: A, E, I, O, U, Y
    • przymocowujemy do szarf oznaczenia miejsc, związujemy je i układamy na podłodze tak by utworzyły pociąg
  • zabawa:
    • kasa: dzieci kują bilety u jednego z dzieci, to jest mówią literę oznaczającą miejsce, które chcą kupić, a kaiser wydaje bilet, dla starszych dzieci: kasjer wypisuje bilet i pobiera opłatę za niego
    • pociąg: dzieci wsiadają na odpowiednie miejsce w pociągu, to znaczy wchodzą do szarfy oznaczonej daną literą lub siadają obok i chwytają szarfę w rękę
    • konduktor: kontrola biletów-miejscówek przez dziecko lub dorosłego
    • jazda: dzieci związane szarfami biegną do innego pomieszczenia przy piosence „jedzie pociąg z daleka…
    • po powrocie następuje zamiana ról, tak by każde dziecko sprzedawało bilety (u nas było to konieczne, bo wszyscy chcieli sprzedawać bilety ;-))

Dotykowa gra samogłoskowa

Materiały: papier, kredki, drewniane samogłoski, worek, kostka samogłoskowa (zamiast oczek ma litery: A, E, I, O, U, Y)

  • każde dziecko dostaje tabelkę z samogłoskami: A, E, I, O, U, Y
  • runda:
    • dziecko rzuca kostką samogłoskową, ewentualnie jeśli wypadnie już zdobyta literka może rzucić ponownie kostką
    • szuka w worku (bez patrzenia) drewnianej literki z taką samogłoską jaka wypadła na kostce
    • jeśli literka zgadza się, to mówi / pisze wyraz zaczynający się na tą literkę lub ją zawierający i zaznacza w tabelce, że tą literkę zdobyło
    • jeśli literka się nie zgadza, traci tą kolejkę
    • drewniana literka wraca do worka
  • wygrywa to dziecko, które pierwsze zdobędzie wszystkie literki